Η σύνθεση επί σκηνής είναι μια φιλοσοφία δημιουργίας στο εδώ και τώρα. Η κάθε παράσταση
υπάρχει για μια στιγμή στο χρόνο και δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Οι περφόρμερ συνδέονται με την ύπαρξή τους και την αυθεντικότητά τους για να ενσταλάξουν σε αυτή τη στιγμή την
μεταμόρφωσή τους επί σκηνής.

Η παρουσία επί σκηνής στο εδώ και τώρα είναι μια ισχυρή συνθήκη. Περιλαμβάνει τον
περφόρμερ, τους υπόλοιπους περφόρμερ και το κοινό. Χρειάζεται μια εκπαίδευση στην
συμπερίληψη όλων αυτών των στοιχείων. Όταν είμαι παρούσα σημαίνει ουσιαστικά ότι διευρύνω
την αντιληπτικότητά μου προς όλα τα στοιχεία και κάνω αυτό το δώρο (την παρουσία μου) στο
παραστατικό γεγονός.

Αυτή η εκπαίδευση είναι μια εκπαίδευση στο being. Στο να μπορώ να ΕΙΜΑΙ στο παρόν. Στο να
ανοίγω στις συνθήκες, στο να βλέπω, στο να αποδέχομαι τις προτάσεις των συν-χορευτών μου,
στο να αισθάνομαι το κοινό. Και για να το κάνω αυτό χρειάζεται να παρατηρήσω την διαδικασία
μου επί σκηνής, και πιθανόν όλα τα patterns και μπλοκαρίσματα που μου συμβαίνουν.

Η Gestalt, ως μια ολιστική φιλοσοφική και θεραπευτική οπτική, θα μας βοηθήσει να
ξεδιαλύνουμε το τοπίο.

Ο στόχος είναι να διευρύνουμε την αντιληπτικότητά μας. Να συνειδητοποιήσουμε τι “βλέπουμε” την ώρα που ως περφόρμερ δημιουργούμε επί σκηνής. Εστιάζουμε στην έμπνευσή μας; Στην έμπνευση των άλλων; Συνδημιουργούμε; Αφηνόμαστε; Ελέγχουμε, προτείνουμε και μένουμε στην δική μας προοπτική; Και τι δεν “βλέπουμε”; Χάνουμε το κοινό; Χανόμαστε μέσα στα πολλά; Ο στόχος είναι να έχουμε επαφή ταυτόχρονα και με το δικό μας υλικό αλλά και με το υλικό που έρχεται προς εμάς από τους άλλους.

Επίσης στόχος είναι να διευρύνουμε τους τρόπους που συνθέτουμε. Τους ρόλους που υποδυόμαστε. Τα υλικά που χρησιμοποιούμε (χώρο/χρόνο/μουσική/λόγο/αντικείμενα κοκ). Έτσι σε αυτό το εργαστήρι θα εμβαθύνουμε σε όλα αυτά τα υλικά και θα ξεδιπλώσουμε τις δημιουργικές επιλογές μας, ώστε να μάθουμε την τέχνη της χορογραφίας.

Η κινητική σύνθεση, που έχει ως αφετηρία και βάση το σώμα, είναι η πιο αφαιρετική. Σε έναν
κόσμο που βασίζεται στις λέξεις και στις νοητικές κατασκευές, οι αισθήσεις και τα συναισθήματα
μένουν πίσω και αποκλείονται ως τρόπος επικοινωνίας. Ο χορός και η χορευτική παράσταση έχουν να αντιμετωπίσουν αυτή την μεγάλη πρόκληση: δεν έχουν λόγια και δεν λένε γραμμικές ιστορίες. Παρά προκαλούν μια συγ-κίνηση. Που δεν υστερεί καθόλου σε νόημα. Απλά οι περφόρμερ και το κοινό χρειάζεται να εμπιστευθούν εκ νέου την σωματική και συναισθηματική επικοινωνία.

Σε αυτό μας το ταξίδι θα παρακολουθήσουμε στενά αυτό το άλλο μονοπάτι, της σωματικής σύνδεσης, ώστε να οξύνουμε την ετοιμότητα αναγνώρισης των σωματικών νοημάτων. Αυτήν την κατάσταση θα την ονομάσουμε σωματική νοημοσύνη και σωματική συνειδητότητα. Με εργαλεία αφήγησης περισσότερο ποιητικά και αισθητηριακά.

Ο δρόμος για την σωματική αφήγηση είναι οι ατελείωτοι συνειρμοί και συνδέσεις που έχουμε την ικανότητα να κάνουμε όταν το πνεύμα μας είναι ελεύθερο. Οι μνήμες και η ιστορία μας είναι η πηγή, το σώμα μας το μέσο και η ελευθερία του πνεύματος η δύναμη για την μεταμορφωτική
διαδικασία της Σύνθεσης.

Ερωτήματα που θα προκύψουν θα είναι:
Τι είναι αισθητικά καλό και τι όχι;
Πως αποτυπώνουμε σωματικά;

Πως το κοινό συνδέεται με τις σωματικές/χορευτικές συνθέσεις;
Πως εκπαιδευόμαστε στην συν-διαμόρφωση με άλλους περφόρμερ;

Πολλά πολύπλοκα ζητήματα και διαδικασίες. Πολλές λάθος αντιληπτικές διεργασίες, πολλά
πρέπει, κανόνες και απόψεις για το τι είναι παραστάσιμο και τι όχι, μπλοκάρουν την
δημιουργικότητα. Θα καταπιαστούμε με όλα αυτά.

Με πυλώνες:
το να έχουμε ευχαρίστηση, αυτοπεποίθηση και ελευθερία την στιγμή της δημιουργίας,
χωρίς να ξεχνάμε την ακρίβεια και την λεπτομέρεια στην κίνηση, με εξάσκηση στην γρήγορη αναγνώριση και απόκριση στην ομάδα και στην διεύρυνση της αντιληπτικότητάς μας.